การรับรู้ข่าวสาร

การศึกษานี้ถือเป็นหนึ่งในกลุ่มแรกๆ ที่ประเมินความสัมพันธ์ของการสูบบุหรี่กับภาวะหัวใจล้มเหลวทั้งสองชนิดย่อย ได้แก่ ส่วนที่ขับออกที่ลดลงและส่วนที่ขับออกที่คงไว้ สำหรับการศึกษาของพวกเขา นักวิจัยได้วิเคราะห์บันทึกจากการศึกษาระยะยาวของบุคคลเกือบ 9,500 คนในชุมชนสี่แห่งของสหรัฐอเมริกา การศึกษาพบว่าผู้เข้าร่วมที่หยุดสูบบุหรี่ยังคงมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นอย่างมากต่อภาวะหัวใจล้มเหลวประเภทใดประเภทหนึ่งเป็นเวลาหลายทศวรรษหลังจากที่พวกเขาหยุดสูบบุหรี่ การศึกษาได้รับการเผยแพร่ทางออนไลน์ในวันที่ 6 มิถุนายนในวารสารAmerican College of Cardiology "การค้นพบนี้เน้นย้ำถึงความสำคัญของการป้องกันการสูบบุหรี่ตั้งแต่แรก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่มเด็กและผู้ใหญ่" การศึกษาผู้เขียนอาวุโส Kunihiro Matsushita, MD, PhD, รองศาสตราจารย์ในแผนกระบาดวิทยาของ Bloomberg School กล่าว "เราหวังว่าผลลัพธ์ของเราจะกระตุ้นให้ผู้สูบบุหรี่ในปัจจุบันเลิกบุหรี่เร็วขึ้นกว่าเดิม เนื่องจากผลเสียของการสูบบุหรี่สามารถคงอยู่ได้นานถึงสามทศวรรษ" ภาวะหัวใจล้มเหลวเป็นภาวะที่มีความก้าวหน้าซึ่งหัวใจสูญเสียความสามารถในการสูบฉีดเลือดให้เพียงพอต่อความต้องการของร่างกาย โรคนี้เป็นสาเหตุหนึ่งของความพิการและการเสียชีวิตที่พบได้บ่อยที่สุดในประเทศที่พัฒนาแล้ว โดยมีผู้ใหญ่มากกว่า 6 ล้านคนที่เสียชีวิตด้วยภาวะหัวใจล้มเหลวในสหรัฐอเมริกาเพียงแห่งเดียว ตามข้อมูลล่าสุดของศูนย์ควบคุมและป้องกันโรค นอกจากการสูบบุหรี่แล้ว ปัจจัยเสี่ยงของภาวะหัวใจล้มเหลว ได้แก่ โรคอ้วน ความดันโลหิตสูง เบาหวาน โรคหลอดเลือดหัวใจ และอายุที่มากขึ้น ภาวะหัวใจล้มเหลวมี 2 ประเภท ได้แก่ ส่วนที่ขับออกที่ลดลงและส่วนที่ขับออกที่คงไว้ ในภาวะหัวใจล้มเหลวที่มีการขับออกที่ลดลง ช่องซ้ายซึ่งเป็นปั๊มหัวใจหลัก ไม่สามารถหดตัวได้เพียงพอเมื่อสูบฉีดเลือดออกไปด้านนอก ภาวะหัวใจล้มเหลวที่มีการดีดออกลดลงมีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับโรคหลอดเลือดหัวใจตีบตัน ข่าว การรักษารวมถึงการใช้ยาหลายชนิดที่ช่วยปรับปรุงการพยากรณ์โรค ในภาวะหัวใจล้มเหลวโดยมีการดีดออกที่รักษาไว้ หัวใจห้องล่างซ้ายไม่สามารถคลายตัวได้เพียงพอหลังจากหดตัว การรักษาภาวะหัวใจล้มเหลวด้วยการดีดออกที่รักษาไว้มีข้อจำกัดมาก การป้องกันจึงมีความสำคัญอย่างยิ่งยวด ในขณะเดียวกันปัจจัยเสี่ยงก็ไม่ชัดเจน การศึกษาก่อนหน้านี้บางชิ้นเชื่อมโยงการสูบบุหรี่กับความเสี่ยงที่สูงขึ้นของการดีดออกที่คงไว้ ในขณะที่การศึกษาอื่นๆ ไม่เป็นเช่นนั้น มัตสึชิตะและเพื่อนร่วมงานประเมินบันทึกสุขภาพของผู้เข้าร่วมในการศึกษาความเสี่ยงหลอดเลือดในชุมชน (ARIC) การศึกษา ARIC เปิดตัวในปี 1987 ครอบคลุมผู้ใหญ่วัยกลางคนและวัยสูงอายุทั่วสหรัฐอเมริกา โดยเป็นตัวแทนของคนผิวดำจำนวนมาก การวิเคราะห์ของการศึกษาครั้งใหม่นี้รวมข้อมูลจากชุมชนสี่แห่งในแมริแลนด์ นอร์ทแคโรไลนา มินนิโซตา และมิสซิสซิปปี และมุ่งเน้นไปที่ผู้เข้าร่วม ARIC 9,345 คน อายุ 61 ถึง 81 ปี ซึ่งมีประวัติเพียงพอและไม่มีการวินิจฉัยภาวะหัวใจล้มเหลว ณ ต้นปี 2548 จากการติดตามค่ามัธยฐานเป็นเวลา 13 ปี มีผู้ป่วย 1,215 รายที่เป็นโรคหัวใจล้มเหลวในการศึกษา ซึ่งรวมถึง 492 รายที่มีการขับออกที่ลดลงและ 555 รายที่รักษาการขับออกที่รักษาไว้ การวิเคราะห์ของนักวิจัยแสดงให้เห็นว่าผู้สูบบุหรี่ในกลุ่มได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคหัวใจล้มเหลว 2 ชนิดย่อยในอัตราที่สูงเท่ากันเมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่สูบบุหรี่ โดยเพิ่มขึ้น 2.28 เท่าสำหรับส่วนการดีดออกที่รักษาไว้ และสูงกว่า 2.16 เท่าสำหรับส่วนดีดออกที่ลดลง ความเชื่อมโยงกับการสูบบุหรี่ยังแสดงให้เห็นความสัมพันธ์ "การตอบสนองต่อขนาดยา" อีกด้วย การสูบบุหรี่มากขึ้นต่อวันและการสูบบุหรี่เป็นเวลานานหลายปีมีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงต่อภาวะหัวใจล้มเหลวที่สูงขึ้น ในทำนองเดียวกัน การเลิกบุหรี่ทำให้ความเสี่ยงของภาวะหัวใจล้มเหลวลดลงซึ่งเพิ่มขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป โดยรวมแล้ว ผู้ที่เคยสูบบุหรี่ร้อยละ 31 และร้อยละ 36 มีแนวโน้มที่จะรักษาสัดส่วนการขับออกและลดการขับออกตามลำดับ เมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่สูบบุหรี่ เมื่อนักวิจัยแบ่งกลุ่มผู้ที่เคยสูบบุหรี่ตามจำนวนปีตั้งแต่เลิกสูบบุหรี่ พวกเขาพบว่าความเสี่ยงโดยรวมของภาวะหัวใจล้มเหลวยังคงสูงกว่าความเสี่ยงของผู้ไม่เคยสูบบุหรี่ ยกเว้นกลุ่มที่ไม่สูบบุหรี่เป็นเวลา 30 ปีขึ้นไป "นี่เป็นการตอกย้ำมุมมองที่ว่าการสูบบุหรี่เป็นเงาทอดยาวเหนือสุขภาพของหัวใจ" มัตสึชิตะกล่าว