C-47s ทิ้งพลร่มของสหรัฐฯและอังกฤษในแอฟริกาเหนือ

C-47s ทิ้งพลร่มของสหรัฐฯและอังกฤษในแอฟริกาเหนือซิซิลีการรุกรานนอร์มังดีปฏิบัติการอาร์เนม และการข้ามแม่น้ำไรน์ ในปฏิบัติการเหล่านี้ ปฏิบัติการที่น่าตื่นเต้นและสำคัญที่สุดเกิดขึ้นในช่วงก่อนวันดีเดย์ (6 มิถุนายน พ.ศ. 2487) เมื่อซี-47 มากกว่า 1,000 ลำมีส่วนร่วมในการปล่อยพลร่มของสหรัฐและอังกฤษและลากเครื่องร่อนโจมตีไปยังพื้นที่ด้านหลังหัวหาด นอกจากนี้ ดักลาสซี-47 ยังถูกใช้เพื่อสอดแทรกกองทหารอังกฤษและสหรัฐฯ ด้านหลังแนวรบของญี่ปุ่นในพม่า (เมียนมาร์) ด้วยเครื่องร่อน และพวก มันถูกใช้เพื่อโดดร่มลงในมหาสมุทรแปซิฟิกเช่นกัน โดยเฉพาะบนเกาะ Corregidorในฟิลิปปินส์ ทางโลกมากขึ้นแต่ที่อาจมีความสำคัญมากกว่านั้นคือการใช้ C-47 เพื่อขนส่งบุคลากรและเสบียงที่จำเป็นอย่างเร่งด่วน รวมถึงเชื้อเพลิงและยุทโธปกรณ์ในทุกพื้นที่ของสงคราม ทำให้ผู้บัญชาการฝ่ายสัมพันธมิตรมีความยืดหยุ่นด้านลอจิสติกส์ที่ฝ่ายอักษะไม่สามารถเทียบได้ ในบันทึกความทรงจำของเขา นายพลDwight Eisenhowerอ้างถึง C-47 ว่าเป็นเครื่องมือที่สำคัญที่สุดชิ้นหนึ่งของชัยชนะเหนือนาซีเยอรมนี จนกระทั่งมีการเปิดตัว Douglas C-54 แบบสี่เครื่องยนต์ซึ่งไม่ได้เข้าประจำการจนกระทั่งปี 1944 C-47 จึงเป็นเครื่องบินขนส่งที่มีความสามารถมากที่สุดในสงครามโลกครั้งที่สอง ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันอเนกประสงค์ ที่สุดในการดำเนินงานและที่สำคัญที่สุดในเชิงกลยุทธ์ แดกดันเครื่องบินขนส่งฝ่ายอักษะที่มีความสามารถรอบด้านที่สุดในสงครามคือ L2D3 ของกองทัพเรือญี่ปุ่น ซึ่งเป็นรุ่น DC-3 ทางทหารที่ผลิตภายใต้ใบอนุญาตในญี่ปุ่นจากข้อมูลที่ซื้อจาก Douglas Aircraft ในปี 1938 C- 47เป็น เครื่องบินที่ยกโทษให้ บินง่าย และบำรุงรักษาง่ายภายใต้สภาพสนามแบบดั้งเดิม ลูกเรือและผู้โดยสารหลายคนรอดตายจากการลงจอดเนื่องจากโครงสร้างที่แข็งแรงทนทาน และการต้านทานต่อความเสียหายจากการสู้รบถือเป็นตำนาน